Vanwege geldgebrek start ik in Mendoza met een boze man die een fooi wil voor het uit de bus halen van mijn tas. Ik vind het echte grote onzin dat hij daar fooi voor moet hebben. Ik leur al weken met dat ding en krijg daar verder ook niks voor. Maar goed ik heb ook daadwerkelijk niks meer op zak, dus pech voor hem. Ik zoek een pinautomaat, maar de 2 die ik vind doen het helaas niet. Er zit dan ook niks anders op dan dat ik met al mijn spullen vanaf het busstation het centrum op ga zoeken. Na een half uur lopen heb ik er een gevonden die het doet. Ik zie op de plattegrond dat ik 2 straten verwijderd ben van de straat van mijn hostel. Mooi! Het zit weer een keer mee!
Als ik de straat in loop zie ik dat ik op nummer 700 ben, jammer genoegmoet ik op nummer 1959 zijn. Een half uur later kom ik aan in mijn hostel. Geen schouders meer over en zeiknat van het zweet, maar bestemming bereikt en het dat voelt weer als een kleine overwinning!

Ik word rondgeleid door het hostel waar 1 ding centraal staat en dat is WIJN. Elke dag krijg je een gratis glas en vanavond is er een gratis proefles. Ze eindigt de rondleiding met de opmerking dat ik na Mendoza geen wijn meer kan zien, nou ik ben benieuwd! Mendoza is een van de belangrijke wijn producerende gebieden in de wereld. Ik ben hier heen gegaan om naast mijn liefde voor goede wijn en het proeven ervan nu ook eens echt de bodega’s te bezoeken en nog meer te leren over het maken van wijn.

De volgende dag ga ik, samen met Daniela uit Zwitserland die ik heb ontmoet in het hostel, op een excursie die langs drie verschillende bodega’s voert. Een soort multinational, een klein oud familiebedrijfje en een nieuw modern familiebedrijfje. Het is leuk om de verschillen te zien. Bij de ene bodega gaan we de wijngaarden in, bij de andere zien we de fabrieksprocessen zoals het etiketteren en inpakken. We worden rondgeleid en krijgen een kijkje in de keuken. Ik vind het super interessant allemaal.
Na de rondleiding krijgen we nog wat verschillende wijnen te proeven. De excursie eindigt met een enorme tapaslunch die zo rond 15.00 uur meer dan welkom is na mijn ontbijt van 8.00 uur.

’s Avonds in het hostel zien we de een na de ander laveloos binnen strompelen. Er is blijkbaar een fietstocht die langs verschillende bodega’s leid en waar je zoveel wijn kunt proeven als je wilt. Onze excursie was een stuk serieuzer en ging meer over de achtergrond dan echt het proeven. Heel interessant maar wat meer wijnen proeven klinkt toch ook wel lekker, dus we besluiten morgen dezelfde fietstocht te gaan doen. Eens kijken hoe wij het er van af brengen.

We pakken de bus richting Maipu waar de meeste bodega’s te vinden zijn. We huren een fiets, krijgen een overzicht van de route en de te bezoeken bodega’s maar ook van likeur-, olijf en chocolaproeverijen en gaan op weg! Ik vind het maar een afgelegen en stil gedeelte en ben blij dat we samen zijn. Na best een lange fietstocht komen we bij de eerst bodega. Helaas mogen we niet naar binnen omdat we niet gereserveerd hebben. Teleurgesteld fietsen we het hele stuk weer terug en hopen dat we niet overal moeten reserveren. Maar nee hoor, de volgende bodega die we bereiken is zo goed als leeg. We kunnen kiezen voor een rondleiding met proeverij of alleen een proeverij. Uiteraard kiezen we voor het laatste en krijgen 4 verschillende wijnen te proeven.

We vervolgen onze weg naar de volgende bodega, een meer modernere versie, waar we kiezen voor op eikenhout gerijpte wijnen. Ze smaken echt super lekker. Onderweg naar de volgende bodega komen we intussen bekende fietsers tegen en er wordt inmiddels uitbundig gezwaaid en gegild naar elkaar. Ik vrees dat de alcohol hier ook een rol in speelt. En naarmate de dag vordert wordt het alsmaar gezelliger. We kletsen met veel medeproevers, bezoeken nog een likeur-, chocolade en tapenade proeverij en besluiten na 6 uur fietsen dat het mooi geweest is. Bij terugkomst bij de fietsverhuurder krijgen we nog een glas wijn aangeboden en komen we alle fietsers weer tegen. Het was echt een top dag! Flink aangeschoten, maar zeker niet laveloos, pakken we de bus terug richting Mendoza.

En dan is het alweer de laatste dag in Mendoza, wat vliegt de tijd! Het is zo warm vandaag (ruim 34 graden) dat we besluiten deze zondag met hapjes en drankjes de hele middag in het park te gaan liggen. Heerlijk helemaal niks doen! En dan komt er een eind aan mijn reis door Argentinië. Ik heb maar een klein gedeelte gedaan en baal nog steeds dat ik niet naar de Iguazzu Falls kan. Vlak voor mijn vertrek is mijn rondreis van Brazilië naar Peru gecanceld en heb ik een andere reis geboekt via Chili naar Peru. En dus neem ik de volgende dag de bus naar Santiago de Chile.

Ik ben natuurlijk een uur te vroeg en alles verloopt gelukkig vlekkeloos! De busreis naar Santiago is adembenemend. We rijden door met sneeuw bedekte bergen, heel onwerkelijk met 34 graden. Na ruim 8 uur kom ik aan in Santiago, pak een taxi en check in. Ik heb een privé kamer gereserveerd want na 8 weken een kamer delen; spullen zoeken in het donker, ‘s nachts naar de wc op een andere etage (zonder lenzen), wachten op de douche of slapen naast snurkende mannen in naar scheet en zweet stinkende kamers, ben ik toe aan iets anders!

Het blijkt echt een enorme suite te zijn met naast een 2-persoonsbed ook nog een 1-persoonsbed, een mega lcd tv met filmkanaal en eigen badkamer en toilet. Ik ben zo blij als een kind en voel me eindelijk weer eens de koningin! De komende 3 nachten ga ik heerlijk genieten van het alleen zijn want op 1 december start mijn georganiseerde rondreis. Aan de ene kant jammer dat er een einde komt aan het zelf regelen, maar aan de andere kant klaar om weer te gaan genieten van een groepsreis die me naar het einde van mijn reis gaat brengen. 8 weken gehad….nog slechts 6 weken te gaan….