We missen de eerste groepsmeeting met de nieuwe groep, omdat we laat terugkomen van Death Road. De volgende dag nemen we met z’n allen de bus richting Peru. Het laatste land van mijn wereldreis. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat het einde in zicht is. Het is toch aardig vermoeiend allemaal en ik wil zoveel mogelijk blijven genieten.

De grensovergang gaat gelukkig voorspoedig en we rijden richting Copacabana voor lunch. Het uitzicht is wederom prachtig. Na een half uurtje zien we Lake Titicaca. Het is prachtig blauw als de zon er zo op schijnt. Het plaatsje Copacabana ligt aan het Lake en is prachtig. Leuk dat we hier even stoppen voor lunch en prachtige foto’s.

We gaan vervolgens naar Isla Tequila, een eiland in Lake Titicaca, waar we kennis maken met een community die daar leeft. Een andere GAPgroep van 5 mensen sluit bij ons aan. Zij maken een rondreis door Peru en we zullen elkaar nog op meerdere plekken tegen gaan komen. Het eiland waar we aankomen is ook weer adembenemend. Het is een hele klim naar boven maar ik loop op mijn gemak en geniet van de omgeving. We hebben lunch en ik laat me de trout (lokale visspecialiteit) heerlijk smaken. Onze tourguide legt ons uit hoe de mensen hier gekleed gaan en wat welke kledingdracht betekent. Na de uitleg gaan we weer aan boord van onze boot en varen we richting een ander eiland waar we de nacht door gaan brengen bij een lokaal gezin.

We worden muzikaal ontvangen, er wordt gezongen en gedanst. Op het eiland spelen we een voetbalwedstrijd met de lokale jongens. Uiteraard verliezen we dik, aangezien we op deze hoogte (3600 m) geen enkele conditie meer hebben. En dan is het tijd om voorgesteld te worden aan ons gezin. Liz en ik worden innig omhelsd door Stephanie, ons gezinshoofd. Althans dat denken we, want later blijkt dat ze de jongste van het gezin is. We worden door haar aangekleed als echte Peruaanse dames. Ik heb al drie lagen kleding aan omdat ik het zo koud heb maar ze trekt me vervolgens nog eens 4 rokken, een jas, een bolhoedje en sjaal aan. Ik lijk wel 100 kilo! Het ziet er niet uit, maar ik vind het prachtig om er bij te lopen als een Peruaanse. Als we daarna ook nog een lokale dans moeten gaan uitvoeren hou ik het echt niet meer. Ik moet zo lachen om hoe belachelijk we er allemaal uitzien en hoe we aan het dansen zijn. Wat moeten de lokale mensen wel niet denken!

En dan is het tijd om naar ons huisje te gaan. Het is leuk om te zien hoe de mensen er leven. Er wordt voor ons gekookt en we eten samen met vader, moeder, zus Hilda en Stephanie. We zitten in een klein stenen huisje gezellig met z’n zessen aan tafel, in een ongemakkelijke stilte want zij spreken geen Engels en wij geen Spaans. Toch komen we er met handen en voeten wel aan uit om wat meer van elkaar te weten te komen. Na het eten gaan we naar bed, heerlijk om 20.00 uur s’avonds. Het giet de hele nacht, zelfs de hele ochtend! En we zouden juist gaan helpen met het gezin op het land. Maar dat betekent dat we nu binnen gaan helpen en dat betekent haken. Als een oude oma zit ik de hele ochtend te haken, terwijl Liz mijn gehaakte dieren volstopt met vulling. We moeten er hard om lachen.

Als laatste activiteit van deze excursie brengen we een bezoek aan de ‘Floating Islands’. Op dit moment leven er 5 gezinnen, want het eilandhoofd vertelt ons dat als gezinnen het niet meer leuk vinden ze verhuizen naar een ander eiland. Verder legt hij uit hoe het eiland gebouwd wordt en laat ons een miniatuurversie zien. Het is allemaal wel heel toeristisch opgezet vind ik, er is hier geen sprake van verlegen of teruggetrokken Peruanen. Na zijn verhaal mogen we in de huisjes gaan kijken en komen ineens van alle kanten kleedjes tevoorschijn en ontstaat er een ware souvenirs markt. Juist ja, erg toeristisch en een beetje ongeloofwaardig, maar leuk om eens te zien hoe deze mensen leven.

De volgende dag hebben we een lange busrit voor de boeg richting Cusco. Het staat jammer genoeg de hele dag te gieten, maar een prima dag om in de bus te zitten. Als we in ons hotel aankomen krijgen we een uitgebreide briefing over de Inca Trail die op de planning staat. Voorafgaand aan de meeting krijgen we te horen dat de andere GAP groep, die ook met de bus richting Cusco zouden gaan vandaag, onderweg een ongeluk hebben gehad. Als we horen dat 1 van de 5 groepsleden daarbij is komen te overlijden zijn we zwaar geschokt. Dat het overmorgen kerstmis is maakt het alleen nog maar droeviger. Verdoofd luisteren we naar de briefing van de Inca Trail. Het worden 4 zware dagen, aangezien we 45 km gaan klimmen en dalen, elke dag om 6.30 uur vertrekken en op de laatste dag zelfs om 3.30 uur. Dat het regenseizoen is voorspelt weinig goeds, maar de lichamelijke uitdaging staat me wel aan. Na de briefing gaan we allemaal meteen slapen. Het busongeluk spookt nog lang door zijn hoofd. Ook onze bus reed erg hard en ook in onze bus had niet iedereen een gordel om.

De volgende dag loop ik rond in Cusco om te shoppen. Vanavond is het kerstavond en gaan we met z’n allen uit eten. We hebben afgesproken voor elkaar een cadeautje te kopen. Ook voor eerste kerstdag hebben we, maar dan met z’n zessen (de overgebleven groep vanuit Santiago) een surprise opgezet. Ook al heb ik nog steeds geen kerstgevoel, het idee lijkt me leuk!

Het restaurant waar we ons kerstdiner hebben ziet er super uit! We bestellen champagne en delen de cadeaus uit. En om in stijl te blijven kies ik voor een heerlijke Alpacha-steak.
Wat later op de avond schuiven de overgebleven groepsleden van de andere GAP groep aan die net uit het ziekenhuis komen. We horen de horrorverhalen aan, maar hopen ze door deze uitnodiging toch een beetje te kunnen ondersteunen. En dan is het 0.00 uur en knalt in Cusco het vuurwerk langs alle kanten alsof het nieuwjaar is…..het is kerst in Peru.

Om 9.00 uur de volgende morgen gaan we met z’n zessen naar een restaurant waar we een enorm kerstontbijt naar binnen werken en geven we elkaar de gekochte cadeaus. Het is leuk om op deze manier toch iets aan kerst te doen. Na het ontbijt nemen we de bus naar het plaatsje Ollantaytambo waar we ons fysiek en mentaal gaan voorbereiden op de Inca Trail. 4 dagen klimmen richting Machu Picchu!